Renata Szymaniuk
„Planowanie rozwoju gminy jako
instrument pozyskiwania funduszy pomocowych Unii Europejskiej” Tomasza
Dziurbejko
Książka „Planowanie rozwoju gminy jako instrument pozyskiwania
funduszy pomocowych Unii Europejskiej” została napisana przez Tomasza
Dziurbejko. Jest on doktorem nauk ekonomicznych. Ponadto specjalizuje się
on w tematyce planowania i ewolucji programów rozwoju ekonomiczno – społecznego
oraz zagadnień pozyskiwania funduszy pomocowych. Jest konsultantem i
ekspertem w projektowaniu międzynarodowym oraz stałym doradcą
i współpracownikiem w jednostkach samorządu terytorialnego na
szczeblu gminy, powiatu
i województwa.
Książka
została wydana przez wydawnictwo
ekonomiczne „Difin”, zajmującego się wydawaniem pozycji naukowych
z dziedziny ekonomii, zarządzania i marketingu, finansów, bankowości,
stosunków międzynarodowych, w 2006 r. Łącznie liczy 232 strony.
Składa się ze wstępu, czterech rozdziałów, zakończenia
i podanej bogatej bibliografii. Książka opatrzona jest również
rysunkami, odnoszącymi się przede wszystkim do programów pomocowych
i całej procedury ubiegania się właśnie o środki z
nich.
W
związku z przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej państwo, jak
i jednostki samorządu terytorialnego mają prawo i możliwości
ubiegania się o fundusze dodatkowe
z Funduszu Rozwoju Regionalnego na wyrównywanie szans regionów zapóźnionych
w rozwoju. Jednak barierą jest to, że zbyt wymagana procedura i
biurokracja albo zniechęcają, albo kwalifikują tylko niewielki
procent projektów do ich faktycznej realizacji. Ważną rolę w tym
zakresie odgrywają samorządy, które poprzez stosowanie właściwych
metod planowania rozwoju lokalnego rynku, mają szansę na wykorzystanie
przyznanych środków. Jednocześnie to właśnie na jednostkach
lokalnych spoczywa odpowiedzialność
i obowiązek tego, aby programy lokalne były spójne z procesem
programowania funduszy.
Jak
podkreśla autor we wstępie, celem publikacji jest zarysowanie obszaru,
w którym wykorzystywanie metod planowania i rozwoju gminy, wraz z jej
zagospodarowaniem przestrzennym, może przyczynić się do
efektywnej absorpcji funduszy unijnych. Dlatego też autor skupia się
na analizie instytucjonalnej i organizacyjnej jednostek gminnych, niezbędnych
w jej właściwym zarządzaniu oraz na poszczególnych metodach
planowania jej rozwoju. Jednostki
odpowiedzialne za sprawy pozyskiwania funduszy unijnych zajmują się
systemem programowania i wdrażania funduszy przedakcesyjnych i
strukturalnych Unii. Ponadto postawiono przed nimi obowiązek i zadanie
pomocy osobom zainteresowanym pozyskaniem takich środków.
Początkowy
rozdział poświęcony jest kwestiom uwarunkowań, tych
ekonomicznych
i organizacyjnych, zarządzania jednostkami samorządu gminy. Przede
wszystkim ważne
i potrzebne jest przypomnienie faktycznych zadań samorządu gminnego,
jego gwarancje konstytucyjne oraz zasady funkcjonowania zadań poprzez spójną
lokalną politykę finansową, oczywiście z uwzględnieniem
przychodów i wydatków budżetowych. Warto podkreślić
w tym miejscu, że mowa jest o związkach gmin z całej Europy oraz
nawiązania kontaktów
z nimi.
Kwestią
według mnie, niezbędną, w odniesieniu do pozyskiwania funduszy,
jest właściwe zarządzanie,
zarówno w sprawach lokalnych, jak również w sprawach poszczególnych
projektów finansowych. Pewnym novum jest przedstawienie paradygmatu, związanego
z publicznym zarządzaniem. Z punktu widzenia teorii zarządzania, jedną
z najważniejszych funkcji, jak podkreślają teoretycy, jest
planowanie. To dzięki tej funkcji może nastąpić prawidłowy
przebieg całego projektu. Aspekt ten jest rzeczywiście ważny, stąd
też autor poświęcił mu oddzielny rozdział, w którym
przedstawione są, zarówno typologia planów, jak również i to, jak
przebiega planowanie w odniesieniu do horyzontu czasowego. Chodzi tu o
planowanie strategiczne (o horyzoncie czasowym powyżej 5 lat), planowanie
taktyczne (w przedziel czasowym od 1 do 5 lat) oraz planowanie operacyjne (zakładające
horyzont czasowy do 1 roku).
Bardzo
przejrzyście zostały tu pogrupowane wszelkie programy ważne z
punktu widzenia wykorzystanie przez gminny samorząd terytorialny. Rozdział
na okres do 2000 r.
i przedstawienie polityki przedakcesyjnej pozwala na całościowe
ukazanie procesu finansowania jeszcze przed akcesją. Funduszami takimi,
wymienionymi jako najważniejsze, są: ISPA czyli Instrument
Przedakcesyjnej Polityki
Strukturalnej, SAPARD czyli specjalny Przedakcesyjny Program Rozwoju Rolnictwa i
Obszarów Wiejskich oraz program Phare na lata 2000 – 2006.
Ponadto
w publikacji tej jest mowa o tym, jak współcześnie rozwija się
polityka regionalna Unii Europejskiej i jakie instrumenty jest do tego rozwoju służą.
Dla podkreślenia istotności tego zagadnienia opracowanie zawiera również
wykaz funduszy przedakcesyjnych
i strukturalnych dla polskich gmin.
Bardzo
ważnym elementem książki jest praktyczne przedstawienie wszelkich
aspektów i uwarunkowań związanych z pozyskiwaniem funduszy
strukturalnych
w odniesieniu do rozwoju lokalnego gminy. Myślę, że bardzo
pomocne jest tu zwrócenie szczególnej uwagi na samą procedurę
ubiegania się o dotacje oraz na strukturę dokumentów aplikacyjnych,
niezbędnych w całym procesie ubiegania się o dotacje.
Książkę
tą polecam osobom, które mają w sposób pośredni lub bezpośredni
z pozyskiwaniem funduszy, doradztwem w zakresie ich absorpcji i planowania na różnych
szczeblach administracji publicznej, a w szczególności lokalnej. Związane
jest to z faktem, że to właśnie te najmniejsze jednostki samorządu
terytorialnego wiedzą najbardziej, co należałoby zrobić, by
podnieść rozwój zarówno społeczności lokalnej, w tym samym
danej gminie. To właśnie na szczeblu najniższym te potrzeby „dorozwoju”
są najbardziej widoczne. Kwestia członkostwa w Unii Europejskiej
stwarza możliwość szybszego rozwoju, tego ekonomicznego, ale również
i społecznego, co przyczynia się do wyrównywania szans między
regionami europejskimi.
Książka
ma układ treści bardzo przejrzysty. Również podana bibliografia
odwołuje się do pozycji bardziej szczegółowych oraz do
ustawodawstwa związanego z działaniem funduszy. Wszyscy zainteresowani
tematyką integracji europejskiej, a w szczególności pozyskiwaniem
funduszy pomocowych, znajdą dla siebie kwestie ich interesujące,
przynajmniej w stopniu orientacyjnym, stanowiącym podstawę teoretyczną
w dalszym procesie finansowania.